Click here for English.

Over NOT | STILL

‘’In de zomer van 2020 werd ik diep geraakt door de onrechtvaardigheid m.b.t. de gebeurtenissen van het leven van George Floyd en het ontstaan van de Black Lives Matter beweging. Onrechtvaardigheid ligt bij mij altijd aan de basis van wat ik creëer. Ik speur naar het moment dat ik ontvlam en van daaruit ga ik schrijven. De eerste woorden die ik op een zomerdag in juli schreef waren:

Not my colour
Not my sin
Not my race
Still my skin

Ik kon toen nog niet bedenken dat daar een hele trilogie uit zou ontstaan.

Tijdens Pride 2021 heb ik in The Student Hotel de hele trilogie gelezen voor een volle zaal. Dit was mijn eerste optreden sinds het begin van COVID en de reacties waren lovend. Dat was een zeer bijzondere alsook een onvergetelijke ervaring. Extra leuk omdat ik ook als performer aan het werk was.

Een van de toekomstplannen is om de trilogie naar het theater te vertalen.
Er komen spannende projecten aan, dus stay tuned!’’

NOT | STILL is te verkrijgen via Waterstones, Theaterboekhandel en The American Book Center.

Over mime

Hoe is de relatie tussen mime en tekst/gebruik van taal? Daar lijkt nog veel misverstand over te zijn.
Sommige mimers houden van werken met tekst en anderen verkiezen het fysieke  uitgangspunt. En dan heb je de makers die van een mix houden, zoals ikzelf. In mijn tekstuele voorstellingen ligt er altijd een fysiek idioom aan de basis, waar de voorstelling inhoudelijk tot te herleiden is. 

Stripped (2014) en Bodywarmer (2017) zijn voorbeelden van tekstvoorstellingen met aan de basis een fysiek concept. De mime die wordt gemaakt is afhankelijk van de maker dus, dit maakt mime persoonlijk en divers. Er zijn net zoveel soorten mime als dat er mime makers zijn.

Zelf ben ik tot acteur opgeleid voordat ik naar de Mime Opleiding ging. Er was dus al een liefde voor tekst. Op de Mime Opleiding heb ik mijn bewegingsidioom en fysieke stijl ontdekt en ontwikkeld. Tijdens de opleiding en de eerste jaren daarna maakte ik voorstellingen met tekst en beweging. Alles kwam samen. In mijn werk vullen tekst en beweging elkaar perfect aan. 

Naast de voorstellingen die een combinatie zijn van beweging en tekst, maak ik af en toe ook radicaal fysieke voorstellingen zoals My Kingdom For A Horse (Julidans 2018) en Latch (Julidans 2019).

Waarom is mime geen woordloos theater?
Omdat niet elk woordloos theater mime is.
Ik hoor soms wel eens mensen zeggen ’Ja ik maak ook mime, fysiek theater.’ Dan gaan mijn haren recht overeind staan. Je bent alleen een mimer als je aan de Mime Opleiding hebt gestudeerd. En alleen dan kan je je werk dus mime noemen. 

Wat is voor jou de kracht van mime?
De manier waarop een mimespeler aanwezig is in de ruimte, met het fysieke bewustzijn en hoe die in dat ‘hier en nu’ zijn/haar binnenwereld transparant maakt en deze fysiek vertaalt. Die driedimensionaliteit in het spel is eigen aan een mimespeler en daarmee onderscheidt die zich van tekstacteurs en dansers.

Pure tekstacteurs pakken dit anders aan, hebben een andere methode (inleving etc.) en hebben niet hetzelfde fysieke bewustzijn als een mimespeler. De kwaliteit die een mimespeler heeft, haal je er zo uit. Mimers kleuren het theaterlandschap.

Het publiek komt naar het theater voor een ervaring of een beleving. Is het echt van belang dat we weten dat ze naar toneel, dans of mime gaan? Is dat niet alleen van belang voor mensen uit het vak?
Ik vind het belangrijk dat je een publiek opvoedt, wakker houdt en nieuwsgierig maakt. Ik denk dat een publiek dat stiekem ook wilt. Het is onze taak en verantwoordelijkheid als makers, programmeurs en theaters om te informeren en te nuanceren door bijvoorbeeld niet al het (fysiek) theater over een kam te scheren. En bij een publiek ook een vocabulaire te introduceren. Op deze manier kan een toeschouwer een smaak ontwikkelen en komt deze er misschien na een aantal voorstellingen met dezelfde (mime) speler achter dat hij/zij van mime houdt.

Wat waren de verschillen tussen het schrijven voor ‘Jihad van Liefde’ (wetende dat een acteur het ging spelen) dan voor je bundel (waarbij je mimers in het achterhoofd hebt)?
Voor ‘Jihad van Liefde’ schreef ik een theatertekst die op een boek is gebaseerd (door Mohamed El Bachiri en David Van Reybrouck). Bij deze trilogie waren er twee woorden: NOT en STILL. Alleen deze twee woorden. Het werden twee tegengestelde schrijfervaringen met een verschillend plan. Bij de theateradaptatie van het boek moest ik het verhaal en de structuur van het boek respecteren. Ook zou ik me in de emotionele logica van de hoofdpersoon verplaatsen en me daardoor laten inspireren; een onvergetelijk avontuur. Bij NOT | STILL was er een wereld om te creëren binnen dit (NOT | STILL) kader; de inhoud als schrijvende te ontdekken. Minstens zo onvergetelijk.

Als je naar het aanbod kijkt van de Meervaart voor dit seizoen, waar kijk je dan naar uit? 
Naar alles wat mime is natuurlijk!